[Foto © by Hester Stasse 2018]
Afgelopen vrijdag kwam ik tijdens een wandeling een bijzonder inspirerende rij knotwilgen tegen. “Knotwilgen,” zul je misschien denken, “wat is daar nou zo bijzonder aan?” In dit geval heel veel. Behalve dat ze mijn fotografenhart sneller deden kloppen vanwege hun aparte vormen, zag ik een parallel met mensen, waaronder mijzelf.
De juiste omstandigheden
Nou zijn knotwilgen natuurlijk sowieso bijzondere bomen, want ook al worden ze elke paar jaar compleet kaalgesnoeid, toch slagen ze er elke keer weer in om te overleven en nieuwe takken en bladeren te laten groeien. Het aparte aan deze bomen was echter dat er behalve wat schors en een dunne rand hout, heel weinig over was van de stam. De complete kern was vermolmd en al lang geleden weggespoeld door de regen, of opgegeten door insecten. Daardoor was er enkel een lege huls overgebleven. Een paar bomen waren zelfs compleet doormidden gespleten. En toch hadden ze allemaal een enorme kroon met takken en bladeren. Ze groeiden ondanks alles dus gewoon door!
Wat ik me direct realiseerde was dat als deze bomen op een andere plek hadden gestaan, ze waarschijnlijk allang dood waren geweest. Zouden ze bijvoorbeeld op een locatie zijn geplant waar het heel droog was geweest, of waar er nauwelijks voedingstoffen in de bodem hadden gezeten, dan denk ik niet dat ze die uitholling overleefd hadden. Ook als er veel meer insecten op die plek hadden gezeten die de bladeren of het hout hadden opgegeten, had ik ze een kleine kans gegeven. Maar kennelijk kregen de knotwilgen aan dit zandpad de juiste hoeveelheid water, de juiste voeding en waren de omgevingsomstandigheden optimaal om ze door te laten groeien.
De volgende gedachte die ik had was dat mensen in feite net zoveel veerkracht kunnen hebben. Als je ziet hoe sommige mannen en vrouwen tot bloei komen ondanks de enorme mentale en/of fysieke beschadigingen die ze hebben opgelopen, dan kan ik niet anders dan een heleboel bewondering hebben. Kijk maar naar Stephen Hawking, of snowboardster Bibian Mentel, maar ook naar succesvolle slachtoffers van fysieke en/of mentale mishandeling en trauma’s. Zo fantastisch dat ze hun beschadigingen niet alleen te boven wisten te komen, maar ook nog eens mentaal groeiden.
De motor draaiende houden
Zelf heb ik, behalve flinke pesterijen op de lagere en middelbare school, niet zulke hele heftige dingen meegemaakt. Natuurlijk heeft dat gepest sporen achtergelaten, maar ik weet dat ik van geluk mag spreken dat me geen ergere dingen zijn overkomen. Ik heb daarnaast de mazzel gehad dat de juiste voeding - letterlijk en figuurlijk - altijd aanwezig was. Als ik namelijk geen toegang zou hebben gehad tot voldoende eten, maar ook tot het leesvoer dat via de bibliotheek en vervolgens het internet beschikbaar was, als mijn ouders en later ikzelf geen geld zouden hebben gehad om te studeren, cursussen te doen en boeken te kopen, als ik niet jarenlang zou hebben gespaard om mijn bedrijf te kunnen starten, dan was ik niet ver gekomen.
Waar een wil is, is een weg
Was dat dan het enige wat ik nodig had, die brandstof? Nee, want als ik het niet zelf gewild had, dan had ik het net zo goed niet ver gebracht. Je moet willen groeien, willen ontwikkelen en resultaten willen behalen, anders kan je hele omgeving op zijn hoofd gaan staan, maar gebeurt er toch niets. Net als die knotwilgen; als dat eenjarige planten zouden zijn en ze niet van nature ingesteld waren op blijven groeien, dan zouden ze allang dood zijn geweest. You can lead a horse to water, but you cannot make it drink, zoals de Engelsen het zo treffend uitdrukken. Met andere woorden, om je vanuit een mentale of fysieke “uitholling” te (blijven) ontwikkelen, heb je behalve de juiste voeding, ook de juiste wilskracht nodig.
[Foto © by Hester Stasse 2018]
Cheerleaders en Waldorfs & Statlers
Helaas lukt het niet alle mensen om na een ingrijpende gebeurtenis te groeien. Ook bij mensen speelt namelijk, behalve goede voeding en eventueel medische of psychische zorg, de omgeving een grote rol. Want als je alleen maar mannen en vrouwen om je heen hebt die zeggen dat het je nooit zal lukken, dan zijn er maar weinig mensen die genoeg innerlijke kracht hebben om toch door te zetten. Dat het enorm uitmaakt in welke omgeving je je bevindt, heb ik zelf ondervonden. Ik ben ervan overtuigd dat ik niet zou zijn waar ik vandaag ben als ik mijn moeder niet als cheerleader had gehad. Want als iemand me mijn hele leven gesteund heeft, dan is zij het wel. Ook als ik het zelf even niet zag zitten, zorgde haar geloof in mij, mijn kennis en mijn vaardigheden ervoor dat ik doorging totdat het wel lukte. Echt ongelooflijk fijn om zo’n fantastische steun in je rug te hebben; zo'n cheerleader gun ik iedereen.
Mijn vader zat wat dat betreft anders in elkaar. Hij leek nog het meeste op Waldorf en Statler van de Muppet Show. Je weet wel, die twee oude mannen die vanuit hun skybox continu overal commentaar op leveren en “boe” roepen. Mijn vader kon er moeilijk mee omgaan dat ik andere interesses had en keuzes maakte dan hij, en hij liet dat regelmatig blijken. Paardrijden mocht ik niet, want dat paste volgens hem niet “bij ons”. Dat ik ging judoën in plaats van volleyballen vond hij erg jammer. Het feit dat ik elektrische gitaar speelde en geen jazzgitaar kon er absoluut niet mee door. Over het fantasy-manuscript dat ik schreef vroeg hij een keer wanneer ik dat project nou eindelijk eens als mislukt ging beschouwen, want ik was er tenslotte al een paar jaar naast mijn werk aan bezig. En ook over mijn studie Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek heeft hij regelmatig gezegd dat ik er maar beter mee kon stoppen omdat het me toch niet zou lukken om hem af te ronden.
Achteraf verdenk ik mijn vader ervan dat hij geloofde in de werking van omgekeerde psychologie, ofwel iemand proberen te stimuleren door het tegenovergestelde te zeggen. Hij was namelijk absoluut gek op mij en grappig genoeg werd hij mijn (op een na) grootste supporter op het moment dat het me toch lukte. Want op zo’n beetje alle fronten heb ik hem zijn ongelijk bewezen. Ik ben gaan paardrijden en werk nu zelfs “in de paarden”, heb prijzen gewonnen met judo, heb in bands gespeeld, een fantasy-manuscript geschreven en een aantal verhalen gepubliceerd, en ook mijn studie heb ik afgerond met een diploma. Het negatieve geluid van mijn vader maakte me onzeker, maar gelukkig werd wat hij zei overstemd door de stimulerende woorden van mijn cheerleadende moeder. Mijn omgeving zorgde dus voor het juiste klimaat voor mij om in te groeien.
Je hebt benen (of wielen), dus gebruik ze!
Als je de wilskracht hebt en toegang tot de juiste voeding, dan kan je een heel eind komen. Het gaat allemaal echter nog beter als je in de ideale omgeving bent. Een boom kan niet uitkiezen waar hij staat, maar een mens wel. En dus kan iemand die zich mentaal of fysiek net zo uitgehold voelt als de knotwilgen die ik vorige week tegenkwam, ervoor zorgen dat hij zich omringt door mensen die hem helpen te groeien en die voor genoeg stof tot nadenken zorgen om weer tot bloei te komen.
Denk daarom eens goed na over jouw eigen omgeving. Heb jij cheerleaders om je heen, of is het eerder een verzameling Waldorfs en Statlers? Als het laatste het geval is, en de boe-roepers de meerderheid vormen, dan is het een goed plan om op zoek te gaan naar een omgeving die je wel ondersteunt. Behalve dat jij je daar beter van gaat voelen, bestaat de kans dat je positiviteit de Waldorfs en Statlers waar je niet omheen kan inspireert om anders te gaan denken, zodat ze jou steeds meer gaan ondersteunen in plaats van je te ondermijnen.
Wees dus een knotwilg, maar wel een met benen!
Hester, Man en Paard Coaching - Motiveert mensen en paarden om vanuit ontspanning het beste uit zichzelf te halen.
PS: Ben jij op zoek naar een cheerleader om de dromen die je al een hele tijd hebt eindelijk te verwezenlijken? Je vrienden en familie kunnen je een eind op weg helpen, maar staan soms net te dichtbij om je ook kritische vragen te stellen zonder scheve gezichten te veroorzaken. In dat geval kan een coach uitkomst bieden. Die is speciaal opgeleid om het beste in jou boven te halen, zonodig zonder fluwelen handschoentjes. Hierdoor kan jij je ontwikkelen tot de persoon die je wilt zijn.
PPS: Als coach en ervaringsdeskundige ondersteun ik je graag om een flinke stap de goede kant uit te zetten. Maak snel een afspraak voor een gratis tipsgesprek hier.
Mocht je vragen of opmerkingen hebben naar aanleiding van een van de blogs of artikelen, wil je meer weten over paardengedrag, of heb je een vraag over hoe coaching met behulp van paarden werkt, dan kun je altijd contact met me opnemen via de mail, telefoon of het contactformulier. Ook als je een artikel of blog zou willen lezen over een bepaald onderwerp, dan hoor ik dat graag.
Wil jij extra motivatie in je mailbox? Tips om zelf steviger in je schoenen te gaan staan, of om de relatie met je paard nog verder te verbeteren? En wil je daarnaast op de hoogte blijven van acties en aanbiedingen van Very Important Horse / Man en Paard Coaching?
Klik dan op onderstaande knop.