Man (v/m) en Paard Coaching / Very Important Horse

Coaching met Paard als Spiegel - Meer ontspanning, plezier en vrijheid met paarden

Blogs en Artikelen


Via mijn blogs en artikelen geef ik je graag tips uit eigen ervaring zodat jij lekkerder in je vel gaat zitten. Want dat is mijn grootste doel: dat mensen en paarden volledig zichzelf kunnen en mogen zijn en genieten van het leven.

Op mijn andere website, waar de focus volledig ligt op paardengedrag en het verdiepen van de relatie met je paard, vind je mijn blogs en artikelen over die onderwerpen . Hier, op de Man en Paard-site, ga ik in op hoe je zelf steviger in je schoenen gaat staan, met of zonder hulp van (je) paard(en). Onderaan deze pagina vind je een handig overzicht per onderwerp, dus scroll even naar beneden als je iets specifieks zoekt. En zou je meer willen weten over een bepaald thema? Laat het me dan graag even weten via het contactformulier !

Veel leesplezier!

Hester, Man en Paard Coaching / Very Important Horse


Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan

Een briljante uitspraak die normaalgesproken wordt toegeschreven aan Pippi Langkous. Als rechtgeaarde perfectionist moest ik natuurlijk even opzoeken of dat wel echt zo was. En sorry, Pippi-fans, dit bleek niet het geval. [Eigenlijk had ik dus “anoniem” tussen de rechte haakjes moeten zetten, wederom in mijn perfectionistenjasje.] Astrid Lindgren heeft haar heldin met de rode vlechtjes iets laten zeggen dat in de buurt kwam, maar niet deze woorden. Alhoewel het natuurlijk prima had gekund, want het past helemaal bij Pippi die altijd graag nieuwe dingen uitprobeerde. Net als ik vorige week, toen ik voor het eerst ging vuurspuwen.

Toen ik de foto’s en het filmpje van die workshop vuurspuwen op Facebook zette, kreeg ik een heleboel reacties van mensen die dat ook wel zouden willen doen. Daarnaast waren er verschillende mensen die zeiden dat ze dat zelf nooit zouden durven. Natuurlijk weet ik dat daar een verhaal achter kan zitten van een nare verbranding die deze personen in het verleden kunnen hebben opgelopen en dan snap ik hun reactie helemaal. Maar dat is niet altijd het geval. En dan word ik als gedragsspecialist natuurlijk heel nieuwsgierig naar wat er in hun hoofd gebeurt.


Hoe het in mijn hoofd werkt

Zelf ben ik iemand die graag persoonlijk ervaart hoe iets is. Ik ben gruwelijk nieuwsgierig en zou het liefste alles uitproberen wat er uit te proberen valt. Waarom? Goede vraag. Over iets lezen of een foto of filmpje ergens van zien, vind ik altijd erg interessant. Maar echt begrijpen wat het is en vooral hoe je je daarbij voelt, kan je eigenlijk alleen maar door het te ervaren. En daarom wil ik het zelf doen als dat mogelijk is.

Mijn eerste impuls is om het gewoon aan te gaan. Ik lees ergens over, denk “oeh, dat wil ik ook eens uitproberen” en schrijf me in. Hup, gaan met die banaan. Pas dan klinkt er een stemmetje in mijn hoofd dat vindt dat ik gestoord ben en normaal moet doen. Ofwel dat me vertelt dat ik vooral moet blijven zitten waar ik zit en geen nieuwe - dus onvoorspelbare - situaties aan moet gaan. Want dat is gevaarlijk. “En wat zullen anderen wel niet van je denken,” voegt het stemmetje er nog even aan toe.


“Feel the fear and do it anyway” [Susan Jeffers]

Vanuit de gedragsleer weet ik dat het hier om mijn aangeboren vermijdingsdrang gaat; je innerlijke beschermer wil voorkomen dat je angst of pijn ervaart. En bij die pijn gaat het zowel om fysieke pijn als om mentale pijn die je zou kunnen voelen doordat je bijvoorbeeld uitgesloten wordt door je omgeving. Als ik iets nieuws wil doen, dan bestaat er een risico dat er iets mis zal gaan en dus vindt het stemmetje dat ik het beter niet kan doen.

In veel gevallen zet ik mijn innerlijke beschermer direct op de achterbank en doe ik het toch. Ondertussen heb ik op die manier al van een heleboel gave dingen mogen proeven, zoals canyoning, paragliding, klimparcoursen bedwingen op grote hoogte, boogschieten te paard en nu dus ook vuurspuwen. [Uiteraard zijn dit ook dingen die terugkomen in de fantasyverhalen die ik schrijf. Dan ben ik dubbel zo blij dat ik het zelf heb beleefd, omdat ik die gedeeltes dan zo realistisch kan beschrijven dat ik het de lezer bijna zelf kan laten ervaren.]

Overigens hecht ik wel zoveel aan mijn leven dat ik ervoor zorg dat ik geen onnodige risico’s neem. [Ik ben simpelweg te nieuwsgierig naar wat er nog allemaal gaat gebeuren de komende jaren. ;-)] Dus investeer ik in begeleiding van mensen die er veel ervaring mee hebben en me dus precies kunnen vertellen wat ik wel en niet moet doen. Dat geeft me een gevoel van veiligheid om de nieuwe situatie aan te gaan en er nog van te genieten ook. In feite luister ik op dat moment naar wat mijn innerlijke beschermer te zeggen heeft, maar kan ik hem geruststellen dat ik echt niet in zeven sloten tegelijk zal lopen.


Beren zien

Maar ik moet toegeven dat ik niet altijd bij alle situaties heb staan trappelen om me erop te werpen. En ik vermoed dat dat ook de reden is dat een aantal mensen reageerden met “Dat zou ik nooit durven!” Want vanuit negatieve ervaringen kan je innerlijke beschermer zo’n harde stem krijgen dat je eerste impuls is om de situatie te vermijden. Ik ben vroeger veel gepest omdat mijn kop op allerlei manieren boven het maaiveld uitstak. Dat heeft er helaas voor gezorgd dat de stemmen van mijn belagers op de lagere en middelbare school nog regelmatig door mijn hoofd schalden. Vooral als ik een nieuwe sociale situatie aan wilde gaan, ging het volume op 11. Mijn innerlijke beschermer werd daar heel blij van. “Ze zullen je wel stom vinden,” fluisterde hij in mijn oor als ik klaar stond om me in te schrijven voor een netwerkbijeenkomst. “Blijf nou maar lekker thuis, dan hoef je je tenminste niet ongemakkelijk te voelen.”

De beren die ik tegenkwam als ik ergens naartoe wilde gaan waar ik niemand kende, zijn van hetzelfde formaat als de beren die jij ziet als je iets sportiefs, creatiefs of ogenschijnlijk gevaarlijks overweegt te doen. Ze brullen even hard, maar hebben ze eigenlijk wel gelijk?




“Whether you think you can, or you think you can’t, you're right” [Henry Ford]

Als je iets nog nooit hebt gedaan, als je ergens nog nooit bent geweest, of als je mensen nog nooit hebt ontmoet, hoe kan je dan weten dat het negatief zal uitpakken? Theoretisch heb je een kans van 50/50 of het goed of slecht zal gaan. Als je er - net als ik - voor zorgt dat je door experts begeleid wordt, is de kans dat het goed gaat zelfs een stuk hoger: 80/20, 90/10 of misschien wel 99/100. Bij netwerkbijeenkomsten zou je zelfs kunnen zeggen dat je sowieso geen gevaar loopt, want hoe vaak hoor je dat er iemand is vermoord bij een Open Coffee of een Business Borrel? Toch reageerde mijn innerlijke beschermer op die gedachte alsof ik een date met een grizzly aanging. Totdat ik er gewoon naartoe ging en hij schoorvoetend moest toegeven dat het gewoon mensen waren waar ik mee praatte.

Interessant is verder om je te realiseren dat je, als je ergens spanning over voelt, automatisch uitgaat van het worst case scenario. Dat komt, zoals gezegd, doordat je van nature gevaar wilt vermijden, maar helpen doet het niet. Want als jij jezelf maar vaak genoeg vertelt dat je iets niet kan of durft, dan kan of durf je het ook niet. Of als je het toch probeert en het lukt niet (direct), dan zie je dat als een bevestiging dat je het inderdaad niet kon en probeer je het niet nog een keer. Het goede nieuws is dat je je hersenen kunt programmeren om te focussen op een positieve uitkomst door uit te gaan van het doel dat je wilt behalen. In mijn blog “Zelfvertrouwen uit een Flesje” kun je daar meer over lezen.


Stap er met open vizier in

De beste manier om nieuwe situaties aan te gaan is wat mij betreft om er zo blanco mogelijk in te stappen. En als je dan toch alvast wat scenario’s zou willen bedenken over wat er zou kunnen gebeuren, bedenk dan eens wat er allemaal goed zou kunnen gaan, of welke positieve dingen de mensen die je ontmoet allemaal over je zouden kunnen denken. Als jij ervan uit gaat dat je het kunt of durft en dat er eigenlijk als je heel eerlijk bent weinig kan gebeuren, dan hoef je die hindernis in ieder geval niet meer te nemen. En is de kans groot dat je net zo geniet van zo’n workshop vuurspuwen als ik.


Hester, Man en Paard Coaching

Motiveert mens en paard om vanuit ontspanning het beste uit zichzelf te halen.

PS: Word jij nog te vaak gehinderd door de beren op je weg? Zijn die in de loop der jaren zo groot geworden dat je niet meer voor of achterwaarts kunt? Ik ondersteun je graag om van olifanten weer muggen te maken, zodat je (eindelijk weer) stappen kunt zetten in de richting waar jij blij van wordt. Stuur me een bericht om een afspraak te maken voor een gratis inzichtgesprek , dan hebben we het erover.


Overzicht van al mijn blogs en artikelen

(Artikelen over paardengedrag en -training vind je op mijn andere website www.veryimportanthorse.com .)


Vragen? Nieuwsgierig naar een specifiek onderwerp?

Mocht je vragen of opmerkingen hebben naar aanleiding van een van de blogs of artikelen, wil je meer weten over paardengedrag, of heb je een vraag over hoe coaching met behulp van paarden werkt, dan kun je altijd contact met me opnemen via de mail, telefoon of het contactformulier . Ook als je een artikel of blog zou willen lezen over een bepaald onderwerp, dan hoor ik dat graag.

Wil jij extra motivatie in je mailbox? Tips om zelf steviger in je schoenen te gaan staan, of om de relatie met je paard nog verder te verbeteren? En wil je daarnaast op de hoogte blijven van acties en aanbiedingen van Very Important Horse / Man en Paard Coaching?

Klik dan op onderstaande knop.