Zowel tijdens de trainingen als de coachingsessies die ik verzorg merk ik dat mensen het best een uitdaging vinden om zich een nieuwe gewoonte eigen te maken. En uiteraard is het ook veel makkelijker om op de bekende weg door te blijven gaan. Die ligt tenslotte binnen je comfort zone: je weet wat je rol is, wat je moet doen en wat je als resultaat kunt verwachten. Alleen is het natuurlijk niet zo handig als die gewoonte er eentje is die je niet bij het doel brengt dat je graag wilt bereiken. Vandaar dat ik wat tips heb opgeschreven om ervoor te zorgen dat je je die nieuwe gewoonte wel eigen maakt.

Een briljante uitspraak die normaalgesproken wordt toegeschreven aan Pippi Langkous. Als rechtgeaarde perfectionist moest ik natuurlijk even opzoeken of dat wel echt zo was. En sorry, Pippi-fans, dit bleek niet het geval. [Eigenlijk had ik dus “anoniem” tussen de rechte haakjes moeten zetten, wederom in mijn perfectionistenjasje.] Astrid Lindgren heeft haar heldin met de rode vlechtjes iets laten zeggen dat in de buurt kwam, maar niet deze woorden. Alhoewel het natuurlijk prima had gekund, want het past helemaal bij Pippi die altijd graag nieuwe dingen uitprobeerde. Net als ik vorige week, toen ik voor het eerst ging vuurspuwen.

Zo nu en dan krijg ik een berichtje van een van mijn klanten dat ze een minder goede trainingsdag hadden. De voorgaande trainingen waren allemaal beter geweest dan die daar weer voor, maar nu waren ze plotseling terug bij "af". Zo voelde het tenminste. Over de ups en downs van leer- en groeiprocessen.

Vorige week coachte ik iemand die behoorlijk in gevecht was met haar zelfbeeld. Toen ik haar vroeg wie of wat ze zag als ze in de spiegel keek, kwam er een hele lijst van rotopmerkingen en scheldwoorden langs. Allemaal dingen die verschillende mensen ooit tegen haar hadden gezegd en die ze ongemerkt was gaan geloven. Simpelweg omdat ze het zo vaak gehoord had. Maar toen ze echt ging kijken naar wie ze daar zag staan, toen ze degene zag die daar echt stond, werd die lijst opeens heel anders. Dit open gesprek en de dag die daaraan voorafging, zetten me aan het denken over mijn eigen zelfbeeld.

Lees meer over wat ik allemaal ontdekte deze blog.

Als je zo’n vraag krijgt, dan weet je dat je alert moet zijn. Dat er waarschijnlijk iets ongewoons aankomt. Maar ja, wat doe je als je al bij verschillende therapeuten bent geweest en de nare ervaringen je blijven pesten? Als die een enorme invloed hebben op je slaap, je werk en je privéleven? Dat je je continu uitgeput voelt en snakt naar een beetje rust in je hoofd. Jezelf opnieuw wilt leren kennen, omdat je gewoon niet meer weet wie je bent. Stel dat iets ongewoons wel zou werken… “Waar zit je aan te denken?” vraagt ze.

Een kort, waargebeurd verhaal over hoe iemand die niets met paarden heeft door paardencoaching een eerste stap zet op weg naar verandering.

Niet om je auto in te parkeren natuurlijk. Je zou hem wel kunnen gebruiken om je paard naast te leren wachten, maar daar wilde ik het vandaag niet over hebben. Nee, deze emmer gebruik ik om mijn gedachten tijdelijk in te stallen.

Lees meer over hoe een fysieke parkeerplaats voor je gedachten je kan helpen om je te focussen op wat er op dat moment belangrijk is in deze blog.

Op momenten dat het me even tegenzit verzucht ik regelmatig dat het zo gemakkelijk zou zijn als je een dosis zelfvertrouwen in de winkel zou kunnen kopen. Hup, even een slok en al je problemen, belemmerende gedachten en beren op de weg verdwijnen als sneeuw voor de zon. Blijkt dat nou gewoon te bestaan!

Lees er alles over in deze blog.

Afgelopen vrijdag kwam ik tijdens een wandeling een bijzonder inspirerende rij knotwilgen tegen. “Knotwilgen,” zul je misschien denken, “wat is daar nou zo bijzonder aan?” In dit geval heel veel. Behalve dat ze mijn fotografenhart sneller deden kloppen vanwege hun aparte vormen, zag ik een parallel met mensen, waaronder mijzelf.

Dat hoor ik mezelf nog zeggen toen ik het helemaal niet meer naar mijn zin had bij mijn Zweedse werkgever. Een vriendin had me aangeraden om eens met een coach te gaan praten, maar daar was ik het niet mee eens. De hulp van iemand anders inroepen was voor mij een zwaktebod; ik moest er toch zelf uit kunnen komen?

Stel, je gaat eindelijk op vakantie omdat je weet dat je paarden in goede handen zijn terwijl je weg bent, want je hebt de Paarden Oppas Service ingeschakeld. Naast het voer- en bewegingsschema voor je lievelingen, laat je voor de oppas ook een uitgebreide handleiding achter voor hoe ze moet omgaan met een van hen. Die gedraagt zich namelijk niet altijd zoals je zou willen. Eigenlijk schaam je je zelfs een beetje voor het feit dat hij zich altijd losrukt op weg naar de wei, je continu in je mouw hapt als je hem leidt, onmogelijk te longeren is, of keihard tegen de staldeur staat te trappen rond voertijd.

Wat je daaraan kunt doen? Je leest het in deze blog.